زنان کارگر، مردانگی می کنند

وقتی نام کارگر به زبان می آید کمتر کسی تصویر یک زن با دستان پینه بسته و چهره ای خسته را در مقابل خود می بیند.همواره کارگران را مردانی قوی هیکل و زمخت می پنداریم که با قدرت جسمی و دستان قوی و نیرومند خود کارهای سنگین و یدی را انجام می دهند.

 به گزارش پایگاه خبری تحلیل استان مرکزی cnp، دیارآفتاب در یادداشت امروز خود نوشت :امروزه با توجه به گسترش صنایع و ایجاد کارخانه ها و کارگاه های تولیدی و خدماتی در کشور شاهد حضور نیروی کار زنان در جامعه هستیم.نیروی کاری که با وجود توانمندی های بسیار و راندمان کاری بیشتر از مردان همواره از دستمزد و مزایایی به نسبت پایین تر از کارگران مرد بهره برده اند.
زنانی که در فرهنگ اسلامی مان با عنوان ریحانه از آنان یاد می شود و اینک با وجود مشکلات اقتصادی و خانوادگی مجبور شده اند تا در فضایی خشن و بی روح ،زندانی کارفرمایانی شوند که تنها به فکر سود اقتصادی خویش اند.
به گفته علی ربیعی - وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی به نقل از ایلنا وجود دومیلیون و دویست هزار بیمه شده زن،چهارصد هزار بازنشسته و پانصد بازمانده در خانواده تامین اجتماعی نشانگر حضور گسترده زنان کارگر در عرصه تولید کشور است.
البته باید توجه داشت که این تنها آمار رسمی است و زنان زیادی در کارگاه های تولیدی و یا مشاغل خانگی  به طور غیر رسمی  فعالیت دارند وروز کارگر تلنگری است برای همه که به یاد بیاورند زنان در کنار مردان و پابه پای آن ها و گاها سخت کوشانه تر کار می کنند.
یاد آوری این نکته نیز اهمیت دارد که زنان کارگر علاوه بر انجام وظایف کاری خود و حضور در عرصه تولید و خدمات و اقتصاد در محل کارمی بایست در صورت متاهل بودن به وظایف همسر داری و خانه داری و همچنین اگر مادر باشند به وظایف مادری و فرزند داری  خود که حضور در عرصه فرهنگی و اجتماعی است نیز برسند.
حال در نظر بگیریم که مادری سرپرست خانوار باشد و بر نقش های فوق نقش پدری هم اضافه گردد،آن گاه میزان توان یک زن و مشکلات پیش روی آن معادله ای را به وجود می آورد و باید کسی در حل آن به یاری این زن بیاید.
مولاوردی معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور به ایلنا گفته است: آمار سال ۱۳۹۰ نشان می‌دهد طی پنج سال گذشته آمار زنان سرپرست خانوار سه درصد افزایش داشته است، در واقع سرپرست ۱۲ درصد از خانواده‌های ایرانی زنان هستند، در عین حال ۸۲ درصد این رقم نیز، بیکار هستند.
با کمی تامل در می یابیم که با وجود شرایط متفاوت و نقش های متعدد زنان در خانواده و جامعه همچنان می بایست شرایط کاری سخت تری را نسبت به مردان تحمل کنند و به دلیل عدم ضمانت اجرایی قوانین کار برای آن ها در صورت اعتراض به وضع موجود حتی شغل خود را با پایین ترین دستمزد و حداقل مزایا از دست می دهند.