گفتگو با مادر دو شهید

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی استان مرکزی NCP ، و به نقل از دیار آفتاب

یکــی از مــادران شهید ، مــادر شــهیدان محمــد و حمیــد شــاهرخی اســت. مــادر فــداکاری کــه 3 ســال اســت فــراق همســر دلســوزش را تحمــل مــی کنــد و بــا صبــر و اســتقامت زندگــی مــی کنــد و سپاس گذار الطاف الهی ست.او هنــوز یــک محمــد و حمیــد در خانــواده اش دارد؛ بــه پیشــنهاد خــودش نــام دو تــن از نــوه هایــش را محمــد و حمیــد نهــاده انــد.
بــرای انجــام مصاحبــه وارد خانــه ســاده و کوچــک ولــی پــر از صفــا و صمیمیــت وی شــدیم. چــادر نمــاز بــر ســر داشــت و قــرآن و کتــاب دعایــش بــاز بــود. بــه گرمــی از مــا اســتقبال کــرد و بــا حوصلــه و تامــل فــراوان پاســخگوی ســواالت مــا شــد. گفتگــوی مــا بــا مــادر 2 شــهید را مــی خوانیــد:

- چه احساسی دارید که مادر 2 شهید هستید؟

ایــن خواســت خداونــد بــوده اســت کــه مــن مــادر دو شــهید شــوم و ایــن موضــوع افتخــاری بــرای مــن اســت. مــن هــر چــه فکــر مــی کنــم یــک مــادر دلــش نمــی آیــد کــه فرزنــدش را جلوی گلوله و توپ دشمن بــه میــدان جنــگ بفرســتد. ولــی خــدا ایــن لطــف را بــه مــا داشــت و حمیــد و محمــد از همــان اول در تکاپــو بودنــد کــه بــه جبهــه برونــد

- لطــفا در مــورد شــهیدان خود بگویید.در چـه سـنی بـه جبهـه رفتنـد و در هنـگام شـهادت چنـد سـال داشـتند؟

حمیــد چهــارده ســال و نیــم داشــت کــه بــه جبهــه رفــت و در 18 ســالگی بــه شــهادت رســید. محمــد هــم کــه بزرگتــر از حمیــد بــود حــدود 6 مــاه بعــد از حمیــد بــه جبهــه رفــت و در ســن 21 ســالگی و در اولیــن ســالگرد شــهادت حمیــد بــه شــهادت رســید.

- دو فرزنــد شــهید شــما چــه ویژگــی هــای اخلاقــی بــارزی داشــتند؟

 همــه فرزندانــ من خــوب بودنــد ولــی حمیــد و محمــد یــک چیــز دیگــری بودنــد و اخــلاق و رفتــار بالاتــری داشــتند. محمــد هــوش و اســتعداد بالایــی داشــت و در کارهایــش نظــم و ترتیــب داشــت. بــدون کلاس کنکــور و حتــی یــک کتــاب تســت، دانشــگاه صنعتــی شــریف قبــول شــد و یــک ســال و نیــم در رشــته شــیمی درس خوانــد. حتــی گاهــی اوقــات از همــان دانشــگاه بــه اتفــاق دوســتانش بــه جبهــه مــی‌رفــت. خــودش بــه دیگــران گفتــه بــود: مــن درســی کــه معلــم فــردا مــی خواهــد آمــوزش دهــد را شــب قبــل مطالعــه مــی کــردم و ســر کاس هــم حواســم بــه درس بــود.

همیــن باعــث موفقیــت درســی‌اش مــی‌شــد. حمیــد هــم درســش خــوب بــود ولــی بــه ســن دانشــگاه نرســید. حمیــد و محمــد بــه نمــاز و مســجد خیلی اهمیــت مــی دادنــد و مدتــی کــه نبودنــد و بــه جبهــه مــی رفتنــد، بــه مــا خیلــی ســفارش مــی کردنــد کــه بــه مســجد خصوصــا مســجد القائــم برویــم.

- محمــد و حمیــد در چــه عملیاتــی بــه شــهادت رســیدند و خبر شهادتشــان را چـه کسـی بـه شـما داد؟

محمــد در شــلمچه و حمیــد در جزیــره مجنــون شــهید شــدند و توســط دوســتانش از شــهادت آن هــا مطلــع شــدیم.

- هنگامــی کــه خبــر شــهادت فرزندانتــان را شــنیدید، چــه حالــی داشــتید ؟

مــا مــی‌دانســتیم کــه ایــده شــان ایــن اســت و بــرای ایــن زندگــی مــی کننــد کــه بــه جبهــه برونــد و بــه کشــور کمــک کننــد و شــهادت نصیبشــان شــود. بــرای همیــن تــا حــدودی آمادگــی داشــتیم.

زمانــی کــه حمیــد شــهید شــد، محمــد در جبهــه بــود و  24 ســاعت بعــد خــودش را رســاند. حمیــد در 17 مــاه رمضــان بــه شــهادت رســید. اولیــن ســالگرد شــهادت حمیــد را گرفتــه بودیــم و برنامــه تمــام شــده بــود و فامیــل هــم مــی خواســتند برگردنــد به شهرهای خود کــه از طریق ســپاه و بنیــاد شــهید خبــر شــهادت محمــد را نیــز برایمــان آوردنــد. چــون فکــر کــرده بودنــد کــه فامیــل اگــر برونــد، بایــد دوبــاره بــرای زمــان تشــییع بازگردنــد و همــان زمــان خبــر شــهادت محمــد را دادنــد.

- بـه عنـوان مادر 2 شـهید از مــردم و مســئولین چــه انتظـاری داریـد؟

هــر کســی راهــش را خــود انتخــاب مــی کنــد. هیچکــس در ایــن دنیــا ماندنــی نیســت و همــه بایــد از ایــن دنیــا برویــم. خودمــان بایــد فکــر کنیــم کــه یــک چیــز خــوب بــه همــراه خــود ببریــم و بــه راهنمایــان خــود نــگاه کنیــم. شــهیدان، زندگــی 14 معصــوم پــاک مــد نظرشــان بــود. واقعــا اگــر همــه مــان ایــن راه را انتخــاب کنیــم، خیلــی مملکتمــان پیشــرفت مــی کنــد و جلــو مــی رود. مســئولین نیــز بایــد مســئولیت پذیــر باشــند و بــا چشــم بــاز راه را انتخــاب کننــد. زندگــی را طــوری ادامــه دهیــم کــه در نــزد پــروردگار و 14 معصــوم شــرمنده نباشــیم.

- حمیـد و محمـد در وصیـت نامـه شـان چـه سفارشـی کردنـد؟

اول ســفارش بــه امــام کــرده بودنــد کــه دســت از امــام برنداریــد و پشــتیبان امــام و رهبــری باشــید. ســپس نمــاز اول وقــت و مســجد را خیلــی ســفارش کــرده بودنــد.

- چطــور مــی شــود کــه یــک مــادر جگــر گوشــه هایــش را جلــوی ترکــش و گلولــه بفرســتد؟

اگــر فــرد خــدا را در نظــر داشــته باشــد و دســتور او را اجــرا کنــد و معصومیــن را مــد نظــر داشــته باشــد و زندگــی آن هــا را الگــو قــرار دهــد، دیگــر تحمــل ایــن هــا برایــش راحــت اســت. اگــر مــا آن چیــزی کــه دســتور اسـلام اســت را عمــل بکنیــم، حتمــا خداونــد دســت انســان را مــی گیــرد. مــن فکــر نمــی کــردم کــه پــس از شــهادت ایــن هــا مــن زنــده باشــم ولــی از لطــف خــدا و دعــای خیــر آن هاســت کــه هنــوز روی پاهــای خــود ایســتاده ام.


- چـه توصیـه ای بـه مـادران داریـد و چگونه بایــد فرزندانشــان را تربیــت کنند؟


مــا مســلمان هســتیم و همــان طــور کــه اســلام را رعایــت مــی کنیــم، بایــد الگویمــان را حضــرت فاطمــه(س) قــرار دهیــم. اگــر ایــن مســایل را رعایــت کنیــم، ســلامت روحــی و جســمی بــرای خودمــان و فرزندانمــان حاصــل مــی شــود.

- اگر خاطــره ای از محمــد و حمیــد بــه خاطــر داریــد بفرمایید؟

محمــد ســال آخــر دبیرســتان بــود و امتحــان نهایــی داشــت و مثــل روال گذشــته درســش را مــی خوانــد. ولــی بــه فوتبــال خیلــی عاقــه داشــت و بــا بچــه هــا فوتبــال بــازی مــی کــرد. پــدر خدابیامــرزش خیلــی نگرانــش بــود و یــک روز صبــح بــه مدرســه رفــت تــا بــا معلــم محمــد صحبــت کنــد و از وضعیــت درســی اش مطلــع شــود. معلــم نمــرات محمــد را نشــان پــدرش داده بــود و گفتــه بــود کــه شــما نگــران نباشــید و اجــازه دهیــد تــا محمــد بــه عاقــه اش بپــردازد.

حمیــد کلاس اول راهنمایــی بــود کــه بــه جبهــه رفــت. در جبهــه کلاس تشــکیل داده بودنــد و حمیــد یکســال را در جبهــه درس خوانــد. نامــه ای بــرای مــا فرســتاده بــود و بــرای خواهرانــش نوشــته بــود کــه مــا در ایــن جــا کلاس داریــم و درس مــی خوانیــم. هنگامــی کــه ســر کلاس هســتیم، هواپیمــای دشــمن رد مــی شــود، موشــک شــلیک مــی شــود و صــدای انــواع تــوپ و تانــک و اســلحه بــه گــوش مــی رســد. شــما کــه در آرامــش هســتید اگــر درس نخوانیــد، غفلــت کــرده ایــد.

- خاطــره ای از پــدر شــهیدان شــاهرخی نیــز بــه ذهــن داریــد؟

اول کــه حمیــد مــی خواســت بــه جبهــه بــرود، حــاج آقــا مــی گفــت کــه تــا رضایــت مــادرت را نگیــری، مــن امضــا نمــی کنــم. مــن بــه او مــی گفتــم کــه تــو هنــوز بــه ســن قانونــی نرســیده ای و زمــان ســربازی ات فــرا نرســیده اســت. تــا ایــن کــه دیــدم قصــد دارد از لشــکر قــم اعــزام شــود، بــا خــودم گفتــم اگــر از محــلات اعــزام شــود، بهتــر اســت و حداقــل از او خبــر داریــم. تــا ایــن کــه رضایــت دادم و پــدرش برگــه اش را امضــا کــرد.


- بــه عنــوان ســخن آخــر، اگــر صحبتــی داریــد بفرماییــد:


خــدا بــه مــا توفیــق دهــد تــا بتوانیــم راه شــهدا را ادامــه دهیــم و سرمشــقمان را 14 معصــوم قــرار دهیــم تــا هــم دنیــا و هــم آخــرت را داشــته باشــیم.